• فیبروم های رحمی رشد غیر طبیعی بافت در دیواره عضلانی رحم هستند که توده های جامد با اندازه های مختلف را تشکیل می دهند


• عوامل متعددی وجود دارد که تصور می شود با ایجاد فیبروم رحم مرتبط باشد.


• درمان قطعی فیبروم رحم هیسترکتومی است، اگرچه انواع دیگری از جراحی های جزئی وجود دارد.


• فیبروم های رحمی تکثیر سلول های دیواره عضلانی رحم هستند که توده های جامدی را تشکیل می دهند که می توانند از نظر اندازه و موقعیت در داخل رحم متفاوت باشند. آنها شایع ترین تومورهای حفره لگن در زنان هستند.

فیبروم های رحمی  تکثیر سلول هایی در دیواره عضلانی رحم هستند که توده های جامدی را تشکیل می دهند  که می توانند از نظر اندازه و موقعیت در داخل رحم متفاوت باشند. آنها شایع ترین تومورهای حفره لگن در زنان هستند.

تخمین زده می شود که آنها در حدود 20 تا 40 درصد از زنان در سنین باروری، هرچند بدون علامت، وجود دارند که در زنان بالای 70 سال به 70 درصد افزایش می یابد.

از تمام زنان مبتلا به فیبروم رحمی، تنها 20 تا 25 درصد علائم همراه دارند. آنها همچنین به عنوان لیومیوماتوز رحم، فیبرومیوم، لیوفیبرومیوم یا فیبرولیومیوم شناخته می شوند.

فیبروم رحم تقریباً در هر مکانی از رحم ممکن است رخ دهد.  آنها معمولاً در یکی از 3 لایه بافتی که رحم را تشکیل می دهند به نام میومتر محدود می شوند.



رحم بزرگترین اندام اندام تناسلی زنانه است که در داخل حفره لگنی بین مثانه و راست روده قرار دارد. اگر از بیرون به آنها نگاه کنیم از 3 لایه تشکیل شده است:

• اولین لایه صفاق (لایه ای از بافت که حفره شکمی را احاطه کرده و رحم را از جانبی و خلفی احاطه کرده است) است.


• دومی میومتر (از سلول های ماهیچه ای و کلاژن ساخته شده است).


• آخرین مورد آندومتر یا مخاط است (لایه سروزی و غده ای که مسئول تکثیر تحت تأثیر هورمون ها در طول مراحل مختلف چرخه تخمدان زن و جایی که جنین در دوران بارداری لانه گزینی می کند) است.

به دلیل انبوهی از احتمالات و طبقه بندی ها با توجه به ویژگی های آنها، تنوع زیادی از احتمالات برای مشخص کردن میوم های مختلف وجود دارد. اگر طبقه بندی خود را بر اساس مکان آنها قرار دهیم، می توانیم پیدا کنیم:

• فیبروم های داخل دیواره رحم ، فیبروم هایی هستند که در دیواره عضلانی رحم ایجاد می شوند.


• فیبروم های زیر مخاطی آنهایی هستند که در زیر مخاط، سطح داخلی رحم قرار دارند.


• میوم های ساب سروزال آنهایی هستند که در زیر لایه سروزی که لایه سطحی رحم است یافت می شوند.

فیبروم های زیر مخاطی و ساب سروزال هر دو می توانند ساقه دار باشند، به این معنی که از رحم جدا شده و تنها توسط یک ساقه کوچک به آن متصل می شوند.

اگر ویژگی‌های میکروسکوپی ترکیب سلولی و سایر تغییرات مختلف را در نظر بگیریم، می‌توان میوم‌ها را به موارد زیر طبقه‌بندی کرد: میوم سلولی رحم، میوم رحم اپیتلوئید، میوم رحم میکسوئید، میوم رحمی سمپلاستیک و غیره.

فیبروم های رحمی منشا یا تغییر خاصی ندارند که بتوانیم از وجود و تکثیر فیبروم های رحمی در زنان اطمینان حاصل کنیم. در نظر گرفته می شود که ترکیبی از عوامل خطر مختلف است که باعث شکل گیری آنها می شود.

یک مولفه ژنتیکی مشهود پس از مطالعه مادران و دختران و تأیید افزایش فراوانی هر دو در مورد زنان بدون  سابقه خانوادگی فیبروم رحم وجود دارد ، به نظر می‌رسد که تغییری در یکی از ژن‌های دخیل در تکثیر سلول‌های عضلانی رحم که یکی از لایه‌های آن به نام میومتر را تشکیل می‌دهند، وجود دارد.

این ژن تغییر یافته HMA2 نامیده می شود. اخیراً، ژن تغییر یافته دیگری در کروموزوم 6 مشخص شده است که با افزایش احتمال فیبروم های رحمی مرتبط است، ژن HMGA1.